Świnia.

W końcu czytam Świnię w Prowansji i podoba mi się tu wszystko oprócz rozwodu. Razem z fabułą książki przechodzę przez wszystkie etapy fascynacji i planów zmiany swojego życia. Począwszy od hodowli kóz* i produkcji koziego sera,  po wielką tęsknotę za jesiennym grzybobraniem (połączoną z nieodpartym pragnieniem znalezienia pierwszego w życiu rydza), przez plany wyszkolenia psa* lub świni* do szukania trufli po lasach. Jestem w połowie książki więc pewnie czeka mnie jeszcze kilka ambitnych planów.

*choć zwierząt nie lubię i generalnie brzydzę się nimi

Fatalnie

zapowiada się ten dzień. Na skutek postępującej sklerozy zapomniałam zaopatrzyć się w bułki. W związku z tym jedyne co mogłam zjeść dzisiaj na śniadanie (a co nie wymagałoby wcześniejszego opuszczenia łóżka) to jogurt z otrębami i banan.Słodkie śniadanie to dla mnie jak pomyłka, zboczenie i barbarzyństwo w jednym.

Gdyby Francuzi chcieli na torturach wyciągnąć ze mnie jakieś tajemnice wagi państwowej, wystarczyłoby żeby regularnie podwali mi swoje śniadanie (kawa i słodki rogalik). Fuj, ble, fuj. A blogi traktujące o tym co autor jadł na śniadanie uważam za wyjątkowo żenujące.

W życiu

tak naprawdę szukam spokoju porównywalnego z tym, odczuwanym w trakcie patrzenia na zdjęcie Hiroshi Sugimoto: 

To trudniejsze niż myślałam i choć teraz nie chcąc zapeszyć czuję, że pomalutku zbliżam się do tego stanu, to i tak gdzieś tam kulę się ze strachu przed kolejnymi zakusami do wyprania mojego mózgu. Podobno ludzie się nie zmieniają . Rozliczać z czynów, które sami mają na sumieniu i z miną niewiniątka upokarzać w najbardziej wyrafinowany sposób. Staram się myśleć, że tak nie jest. Nie może tak być.

Najlepszy obiad świata.

Rukola na smażonych boczniakach z zapiekanym kozim serem i truskawkową redukcją balsamiczną.

Grillowany dorsz, smażony szpinak, ryż jaśminowy i sauvignon blanc. A do tego prawdopodobnie duuużo serca. W końcu to kulinarny debiut U. Ekstraklasa. Tfu. Liga Mistrzów z 8 kwietnia.

W dołku

pozimowym. Dzisiaj wszystko o czym myślę sprawia, że chcę zrobić tak:

Lepiej licz na siebie. Nie potrafię się tego nauczyć. A najwięcej kłamią Ci, którzy sami nazywają Ciebie kłamczuchą.

Niecodziennie.

Tak upłynął wczorajszy wieczór. Uświetniła go butelka Heidsieck & Co. Monopole. Chcieliśmy zaszaleć też z czarnym kawiorem, ale się nie udało ;)

Było bosko i bardzo wytrawnie. A kawior poczeka na wieczór sponsorowany przez zmrożona wódeczkę.

Życzenie.

Gdybym miała takie ciało, to piłabym wino wyłącznie w takim stroju.

Wyłącznie w domu i wyłącznie z U. Chyba zresztą wszystko robiłabym tak "wystrojona".

Bagiety.

Jeszcze 4 miesiące 15 dni i mam nadzieję, że zobaczę, powącham, spróbuję.

Wydaje mi się, że pierwszy raz w życiu. Chociaż mogę też nie pamiętać.

Brak słów.

Hasło dnia.

Aktualne od czasów do których sięgam pamięcią.

Z małą, kilkuletnią przerwą jakieś 18 lat wstecz. Wszyscy wiedzą, wszyscy milczą.

Nie lubię

kiedy ktoś mówi/pisze, że pochyla się nad czyjąś twórczością. W jakiś magiczny sposób doprowadza mnie to prawie do wymiotów. Wstrętne i sztuczne.

Pochylanie zostawiam krzywej wieży w Pizie.

Wielki dzień.

Dziś U. gotuje obiad. Cieszę się jak na wyjazd na wakacje. Poza tym jestem bardzo dumna, zachwycona i dopieszczona (nawet jeśli sam pomysł jest nieco wymuszony przeze mnie).

Nie wiem dlaczego patrząc na to zdjęcie myślę tylko o tym, że uwielbiam szmaragdy, szczególnie te w srebrze.

Je ne regrette rien.

Jak dobrze byłoby móc sobie tak zaśpiewać. Życie byłoby wtedy dużo lżejsze.

Ja śpiewając tę piosenkę zadławiłabym się przynajmniej raz i to porządnie.

Wspomnienie.

W drodze do pracy przypomniał mi się podstawówkowy konkurs recytatorski. I choć nigdy nie miałam specjalnych zdolności do wystąpień, a tym bardziej publicznego wczuwania się w słowo pisane, to konkurs wygrałam. Pewnie dlatego, że wybrałam wiersz inny niż "Urszula Kochanowska" Leśmiana. Samego poetę bardzo lubię, ale wysłuchanie jednego  wiersza w przynajmniej dwudziestu kiepskich odsłonach, było ciosem poniżej pasa dla mojego zrozumienia ludzkich wyborów.

Ja zdecydowałam się na "Kalinę" Lenartowicza. I nadal zastanawiam się czasem co ich wszystkich walnęło z tą Urszulką.

Planowanie.

W najbliższym czasie mam zamiar przeczytać tę książkę.

Zabawne związki tytułu z rzeczywistością.

Apetyt.

To coś czego ostatnimi czasy trochę mi brak. Zupełne novum. I chyba mimo wszystko nie lubię tego uczucia, gdy jest tak niewiele rzeczy na które miałabym ochotę. Po długim namyśle stwierdziłam, że jedyne co zjadłabym dzisiaj z prawdziwą przyjemnością to toto.

Hokkigai, surf clams, małże arktyczne. Mniam.

Pozytywnie.

Her Morning Elegance. Miło popatrzeć.

I typowo kobiecym zwyczajem pozazdrościć pięknych włosów.

Łyska.

Jedyny ptak, którego jestem w stanie rozpoznać bez pomocy. Pomijając wróble, gołębie i inne takie codzienne.

Na spóźniony pierwszy dzień wiosny.

Zawsze

ciekawiło mnie jak się robi takie zdjęcia.

Nigdy nie chciało mi się jednak tego zgłębić. Fajnie byłoby wiedzieć ot tak.