O szukaniu siebie, godzeniu się ze stratą bliskich, pustce, którą trudno wypełnić, przyjaźni i jedzeniu. To ostatnie ma wprawdzie rolę wypełniacza, ale na widok nazw dań japońskich i sugestywnych opisów cieknie ślina.
piątek, 25 marca 2011
Kuchnia.
Yoshimoto Banana i jedna z dwóch przetłumaczonych na język polski książek jej autorstwa. Bardzo japońska, spokojna, pozbawiona wartkiej akcji, ale wyjątkowo refleksyjna i ładnie napisana.
O szukaniu siebie, godzeniu się ze stratą bliskich, pustce, którą trudno wypełnić, przyjaźni i jedzeniu. To ostatnie ma wprawdzie rolę wypełniacza, ale na widok nazw dań japońskich i sugestywnych opisów cieknie ślina.
O szukaniu siebie, godzeniu się ze stratą bliskich, pustce, którą trudno wypełnić, przyjaźni i jedzeniu. To ostatnie ma wprawdzie rolę wypełniacza, ale na widok nazw dań japońskich i sugestywnych opisów cieknie ślina.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz